Evil Wears A Crown, geschreven door Vlaamse schrijfster Rani De Vadder, is een verhaal dat tot stand kwam omwille van corona. In haar voorwoord beschrijft Rani hoe ze kampte met de quarantaines en het feit dat we elkaar niet mochten zien (laat staan aanraken). Ze zette deze zorgen om in een verhaal en voegde een sprankeltje fantasy toe.
Het verhaal
Evil Wears A Crown vindt plaats in het rijk Wicca. Nadat zijn vader verloekt wordt, geraakt ook prins Orion onder invloed van deze vloek. Hierdoor is zijn aanraking dodelijk. Wanneer hij aan één van de paleiswachten, Slate, vraagt om hem te vermoorden, neemt ook Slate deze vloek over.
De zus van Orian, Nesrin, komt er snel achter dat haar broer vermoord is en wie de schuldige is. Natuurlijk is zij meteen uit op wraak. Het lot beslist hier echter anders over, waardoor Nesrin en Slate de handen in elkaar moeten slaan. Ze hebben samen een gemeenschappelijk doel: de vloek opheffen. Slate om weer mensen te kunnen aanraken, Nesrin om Wicca te beschermen.
De twee merken al snel dat liefde en haat dicht bij elkaar liggen. Maar ze mogen natuurlijk niet vergeten dat één aanraking dodelijk is…
Een vliegende start
Het verhaal start met een proloog die mij meteen in zijn greep had. Ik heb het niet vaak dat een eerste hoofdstuk zo goed is dat ik denk ‘wow, de verwachtingen schieten de lucht in’. Dat was bij Evil Wears A Crown dus dubbel en dik het geval! Ik was geïntrigeerd door de wereld en het verhaal. Daarna ging het verhaal verder met verschillende POVs (Slate en Nesrin). Ook hier ben ik een enorme fan van. De combinatie van deze twee POVs en korte hoofdstukken zorgden ervoor dat dit boek enorm gemakkelijk te verteren was.
Te weinig diepgang
Eens het verhaal echt begon, verloor ik echter snel de interesse. Of misschien druk ik me dan niet juist uit. Ik had wel nog interesse in het verhaal maar alles ging iets te snel waardoor ik de connectie met de personages verloor. Wat me meteen een beetje tegenviel was de ontmoeting tussen Slate en Nesrin. Ze gingen heel snel samen op tocht, alsof Nesrin in een seconde van gedachte veranderd. Het voelde niet helemaal juist aan.
Ik had het gevoel alsof er een ‘enemies to lovers’ vibe moest zijn maar door het gebrek aan diepgang en de snelheid waarmee de twee hoofdpersonages naar elkaar toegroeiden, kwam dit niet voldoende tot uiting. De emoties die Slate en Nesrin voor elkaar voelden, voelde ik niet echt en dat vond ik wel jammer.
Rahel en Ayani
Uiteindelijk vond ik het wel leuk om te zien hoe de vloek overal effect had. Ook de wereld die Rani creëerde vond ik erg leuk om te ontdekken. De figuren die naast Nesrin en Slate in beeld komen, waren ook goed uitgewerkt. Ik was vooral fan van Rahel en Ayani. De twee interigeerden mij enorm en hun passage in het verhaal was een leuke extra. Een origin story over hun lijkt me super interessant om te lezen.
Conclusie
Evil Wears A Crown bouwt op een interessant idee en het verhaal klinkt veelbelovend. Ik was enkel een beetje teleurgesteld in de uitwerking. Het gebrek aan diepgang was voor mij te groot waardoor ik geen connectie kon maken met de personages, wat ik erg jammer vond. Ik denk wel dat dit boek eventueel meer geschikt is voor een jongere doelgroep (ter referentie: ik ben zelf 28 jaar). Ga het boek sowieso eens uitproberen en vel je eigen oordeel, zou ik zeggen! 🙂
