Deze recensie van the One Memory of Flora Banks is geschreven door Sophie. Wil je meer van Sophie zien? Volg haar op Instagram of op haar blog!
The one Memory of Flora Banks
Wat als geheugenverlies plots deel uit maakt van je leven?
Context
De 17-jarige Flora woont met haar ouders in het Britse graafschap Cornwall in Engeland. In het zuidelijkste stadje aan zee, Penzance, is ze opgegroeid en die stad kent ze. Althans, meestal weet ze de weg naar huis maar soms ook niet. Flora heeft het op haar 10e medisch zwaar gehad en heeft daar ‘anterograde amnesia’ aan overgehouden. Sinds het moment dat ze haar geheugen verloor op haar 10e, kon ze niet langer als een paar uur alles onthouden. Niet meer onthouden wat mensen tegen haar zeiden, niet meer onthouden waar ze was, mensen niet meer herkennen die ze sinds haar geheugenverlies ontmoette. Dit zijn een paar voorbeelden van wat Flora Banks dagelijks meemaakt. Het boek is zo geschreven dat het begint met een feestje in het dagelijks leven. Ze is samen met haar beste vriendin Paige bij het afscheidsfeest van hun goede vriend Drake. Maar een aantal maal per dag wordt Flora wat wazig als ze merkt dat haar geheugen van de paar uur ervoor wegebt. Het feest is opeens vreemd voor haar, ook de meeste mensen, de drankjes, haar uiterlijk enzovoorts. Ze vraagt zich veel dingen af.Stijl
Door het hele verhaal heen kom je dit heel veel tegen. De vragen die ze zichzelf stelt, de notities die ze maakt om haar eigen vragen later zelf te kunnen beantwoorden. Als lezer vond ik het wel even wennen dat er zoveel flashbacks in zaten. Flashbacks met vele vragen en vele herhalingen. Maar als je het ziet in de context van dit type geheugenverlies, dan is het weer logisch en ga je het als lezer niet irritant vinden. Het is even wennen maar naarmate het boek vordert neemt de frequentie ook af. Het boek bestaat uit drie delen. Het eerste deel richt zich op het dagelijks leven van Flora en de kleine avonturen die ze beleefd. Door een van de kleine avonturen die ze dan beleefd, besluit ze geheel zelfstandig en spontaan op een groter avontuur te gaan.Karakterverdieping
Is dat niet wat impulsief? In dit verhaal lijkt door de vergetelheid elke actie en onderneming wat impulsief. Behalve alles wat ze opschrijft van wat ze heeft beleefd. En wat ze opschrijft om haar toekomstige zelf eraan te herinneren. Haar notitieboeken zijn haar alles. Op haar armen en handen schrijft ze tijdelijke notities die ze ‘s avonds, of wanneer ze eraan denkt, overschrijft in haar notitieboek met soms wat meer context. Zo creëert ze haar eigen regels en die komen door het boek heen verrassend naar voren. Hieruit blijkt dat Flora naast impulsiviteit, ook aardig eigenwijs en vasthoudend kan zijn. En toch is ze ook ontzettend aardig naar de mensen om haar heen. Barst ze door haar geheugenverlies en daardoor veroorzaakte angst soms in huilen uit. De paniek van niet weten waar je bent, wie je op dat moment bent, waarom je ergens bent en niet weten hoe je er bent gekomen… slaat dan hevig toe. Ook als lezer voel je die paniek. Kan jij je nog herinneren dat je eens verdwaalde? Of dat je zoek raakte zonder dat je dat zelf (al) doorhad en je ouders je heel ongerust terug vonden?De andere karakters
Flora is het hoofdpersonage in dit verhaal en is heel erg mooi uitgediept. Haar ouders worden in het boek meestal ‘de ouders’ genoemd wat erg afstandelijk klinkt. Zelden komt hun echte naam aan bod en worden ze verder ook niet uitgediept. Haar broer Jacob verschijnt in het eerste deel steeds hetzelfde. Maar naarmate het verhaal vordert krijgt ook zijn karakter meer kleur. Ditzelfde gebeurt ook bij de andere mede-karakters in het verhaal. Ondanks dat de karakters pas laat uitgewerkt worden, heeft het boek mede hierdoor een ontzettend bijzonder en verrassend plot! Het een en ander kan je als lezer wel een beetje verwachten. Maar de meeste details en vooral ook de rode draad van het verhaal veranderd best drastisch. Tot dan toe vond ik de vraag die op de boekomslag staat wat vaag. Maar als je het boek helemaal uitgelezen hebt dan past het er helemaal bij. “How do you know who to trust when you can’t even trust yourself … ?” Dit boek is op het moment nog niet vertaald naar het Nederlands. Wel al naar een tiental andere talen. Dit boek is echt een aanrader om te lezen en wordt hopelijk ook gauw vertaald.
