De tweelingzussen Vittoria en Emilia zijn heksen, die heimelijk tussen de mensen leven. Als Vittoria niet komt opdagen voor haar dienst in het Siciliaanse familierestaurant, gaat Emilia op onderzoek uit. Wanneer Emilia ontdekt dat Vittoria op een gruwelijke manier is vermoord, is ze vastberaden om de moordenaar te vinden en wraak te nemen.
Zelfs als ze daarvoor de waarschuwende verhalen over de prinsen van Hel moet negeren. Zelfs als ze daarvoor duistere magie moet gebruiken.
Wat ze echter nooit had kunnen bedenken, is dat ze de Prins van Toorn uit de Hel oproept.
Om meteen met de deur in huis te vallen: wat een fantastisch boek heeft Kerri Maniscalco geschreven. Een magisch Italië, dat blijft hangen in mijn gedachten, kwam meer en meer tot leven bij iedere bladzijde die ik omsloeg. Het Limited Edition exemplaar is een cadeautje voor het oog. Het verhaal is een geschenk voor de ziel.
Van het eerste woord tot de laatste punt
Ik vind dit een boek met een krachtig begin. De traditionele, Italiaanse details die zijn uitgestrooid als een beetje peper en zout over de bladzijden, zorgde ervoor dat ik bij het lezen van de eerste zinnen al helemaal in het verhaal aanwezig was. Als lezer word je direct verwelkomt met spannende legendes over de Malvagi (de zeven demonenprinsen uit de Hel). Vanaf dat moment ontwaakte mijn nieuwsgierigheid en ik ben niet teleurgesteld. Wat mij opvalt is dat er een mooie combinatie te voelen is tussen de gezelligheid van de Italiaanse omgeving en de donkere sfeer die Nonna bezorgd met haar verhalen. Dit is zelfs voelbaar tussen de regels door. Het verbaast me hoe weinig woorden Kerri Maniscalco hoeft te schrijven om mij dit gevoel te geven. Van het eerste woord tot de laatste punt heeft dit boek mij moeiteloos meegenomen in een wereld vol magie.
Spanning
Op een slimme manier bouwt de schrijfster spanning op in het boek. Allereerst omdat het boek in de ik-personage is geschreven, vanuit Emilia. Hierdoor krijg je als lezer alleen te weten en te zien wat Emilia op dat moment ervaart. Daarnaast geven de dagboekfragmenten een raadselachtige inkijk in de laatste weken van Vittoria’s leven. De aantekeningen uit het di Carlo-grimoire leiden op een spannende manier vele hoofdstukken in. Tot slot vind ik de plottwisten in dit boek erg sterk. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat ik wist hoe alles in elkaar stak. Telkens wist Maniscalco twijfel te zaaien, waardoor ik dezelfde achterdocht voelde als Emilia bij de zoektocht naar de moordenaar van haar zus. De ontdekkingen die Emilia over zichzelf doet, maken het verhaal extra interessant om te lezen.
Magische woorden
De schrijfstijl van Maniscalco heeft een grote indruk op mij achtergelaten. Met mooie, rakende zinnen en vooral ongewone vergelijkingen heeft ze mij een bepaalde kwetsbaarheid laten zien. Bijzonder als dit subtiel van de tekst afdruppelt. Om een voorbeeld te noemen van een mooie “echte-Maniscalco-zin”:
‘Rouw had me gebroken en furie had de overgebleven stukken tot een wapen omgevormd’.
Nog eentje dan…
‘Ik ging liggen en staarde naar de barstjes in het plafond. Dit hadden veel weg van de scheurtjes waardoor mijn leven in een miljoen stukjes was gespat. Elk lijntje vertegenwoordigde een ander pad, weer een keus, weer een poging om recht te zetten wat mis was gegaan’.
Kippenvel toch? Wat mij ook sterk opviel was de voorzichtige manier waarop Maniscalco mij meeneemt in de zondes van de Malvagi. Wanneer andere prinsen uit de Hel op Emilia’s pad verschijnen, worden deze zondes door de woordkeuze en details steeds levendiger. Op een bepaald moment voelde ik als lezer de emoties die schuilgaan achter bepaalde zondes. Wanner Emilia bijvoorbeeld de prins van Afgunst tegen het lijf loopt, krijgt zij last van een overweldigend koud gevoel, een mengeling van haat en ijverzucht op de immense macht van de demonenprinsen. Maniscalco weet deze emoties als het ware te verweven met letters.
De lessen van Toorn…
Een interessante bijkomstigheid vond ik de “lessen” van Toorn – zoals Emilia ze geërgerd noemde. Deze inzichten geven daadwerkelijk een mooie inkijk in het menselijke denken. Ik hoop dat je – nadat je overtuigd bent geraakt door deze recensie en het boek aanschaft – deze lessen van Toorn ook zult meenemen. Want in echte emotie schuilt zoveel wijsheid. Dat is één ding waar ik me door dit boek extra bewust van ben geworden.
Kortom, dit is een boek voor iedereen die het interessant vindt om te lezen over magische thema’s. Vanaf nu zal ik iedereen die van boeken houdt, vertellen over dit verhaal. En voor iedereen die niet zo veel leest: lees dan dit boek. Ik kijk uit naar het tweede deel! Ik zal één van de eersten zijn die De Prins van Trots zal aanschaffen.
