Wanneer de Dood besluit om de stervende vrouw Pandora opnieuw tot leven te wekken, maakt hij een monster. Maar is er sprake van Goddelijke liefde of is het een obsessie?
Rani De Vadder heeft een interessant verhaal geschreven die me aan het denken het gezet.
Liefdesverhaal of tragedie?
De flaptekst heeft me overtuigd om dit boek te kopen. Het maakte me nieuwsgierig. ‘Is het een liefdesverhaal of tragedie?’ Dat was de eerste vraag die in mijn gedachte opkwam.
Liefde is iets eigenaardigs en het is lastig om echt de essentie van zo’n groots begrip in een verhaal te vangen. Ik vind dat De Vadder erin is geslaagd om het verwarrende en obsederende aspect van verliefdheid onder woorden te brengen en te laten zien wat voor spel van afstoten en omhelzen dat is. En dat komt tevens mooi uitgebeeld terug in de cover en schudbladeren van het boek.
Wat mij wel enigszins afstand deed nemen van het verhaal, zijn de ontwikkelingen die de personages doormaken. Dood is naast Leven een belangrijke goddelijke macht. Alles laat dit zien: de omgeving, de magische krachten en het uiterlijk van zowel Dood als Leven. Echter, in de interactie met Pandora vind ik dat de kwetsbaarheid van Dood te snel naar voren komt. Voor mijn gevoel past dit niet direct bij het beeld van zo’n godheid. Ik had liever wat langer “kennisgemaakt” met de godheid, voordat hij zijn gecompliceerde gevoelens voor Pandora aan haar toonde. Dit zorgde ervoor dat mijn spanningsboog soms wegzakte. Dood was niet zo griezelig als dat de flaptekst deed vermoeden. Het monster waar Pandora in veranderde was daarentegen origineel en best gruwelijk. Dat las weer gemakkelijk weg. Zonder spoilers weg te geven, heb ik het gevoel dat het einde van het boek spannender had gekund. Op het moment dat ik wist welke kant het verhaal op zou gaan was het voor mijn gevoel vrij gemakkelijk voor de personages om die kant op te bewegen.
Het boek geeft me op een bepaalde manier wat tegenstrijdige gevoelens. En dat is prima, want dat betekent dat het verhaal iets met me heeft gedaan. Ondanks de zaken die mij wat minder aanspraken, blijf ik toch nadenken over het verhaal. Aan de ene kant zou ik het verhaal meer bestempelen als een boek voor jongere YA-lezers. Echter, de spicy ontwikkelingen in het verhaal, verwacht ik dan meer in een boek voor oudere YA-lezers. Het is een boek dat ik eigenlijk niet binnen de bestaande “hokjes” kan plaatsen. En dan kom ik opnieuw terug bij het volgende: het boek deed iets met me. Dit boek blijft een soort raadsel voor me waarbij ik het gevoel heb dat ik het moet “oplossen”.
De kracht van de auteur
Het boek bleef me voldoende aanspreken om door te lezen tot het einde. Er zijn namelijk een aantal zaken die voor mij laten zien waar de kracht van de schrijfster het meeste tot bloei komt. Dit is voornamelijk op momenten dat ze opvallende details verwerkt in de verhaallijnen en deze details een belangrijke rol laat spelen. Om enkele voorbeelden te noemen: het honingachtige meer, de goudgele huid van Doods bedienden en de veranderende (levende) tatoeages en schaduwen van Dood. Het zijn de kleine dingen die daadwerkelijk het beeld compleet maakten voor mij als lezer.
Een plekje voor het Lot
Wat ik nog extra wil belichten, is de kracht die het Lot speelt in de Muze en de Dood. Dat is een almachtige godheid die boven Leven en Dood staat, maar niet echt opgemerkt wordt door de mensheid. Het wordt als iets heel belangrijks geacht om het Lot te vriend te houden. Tegelijkertijd gaat Pandora daartegenin. Zij stelt dat Lot blij moet zijn dat mensen zo graag het lot in eigen handen willen nemen. “Het lot” zijn twee woorden die mensen immers vaak in de mond nemen in de huidige maatschappij. Vaak wordt er afgevraagd in hoeverre ons leven maakbaar en kneedbaar is en wanneer we gewoon moeten vertrouwen op het lot. Ik vind het dapper dat De Vadder ook zoiets ongrijpbaars onder woorden brengt in haar verhaal. Het geeft heel mooi die tweestrijd weer, waarmee mensen naar mijn inziens regelmatig worstelen. De Vadder heeft Lot passend en realistisch beschreven bij zijn positie. Een tikkeltje arrogant. Want hij kan toch alles bepalen of niet soms? Maar De Vadder laat zien dat het lot toch niet zo simpel in elkaar steekt. Ik zou eigenlijk meer willen weten over dit personage. Ik hoop dat De Vadder nogmaals haar geschapen universum binnenloopt om me mee te nemen naar het verhaal van Lot.
Als je dit boek wilt lezen,
moet je het Lot in eigen handen nemen…
Recensie geschreven door Tilana Akker
Tilana Akker is een creatieveling. Ze schrijft thrillers en leest zoveel mogelijk boeken in haar vrije tijd. Woorden brengen haar kippenvel. ‘Elk boek dat je aanspreekt of bijblijft, komt jou een persoonlijk stukje wijsheid brengen’. Daar is ze van overtuigd. Met het schrijven van recensies en blogs hoopt ze deze boodschap aan anderen door te geven.
Elke maand posten wij de nieuwe Young Adult boeken waar jij naar uit kan kijken. Naar welk boek kijk jij het meest uit? Wij zetten al onze nieuwe toevoegingen voor je op een rijtje.
We zitten alweer even in 2025, toch is er nog tijd genoeg om je leesdoel voor dit jaar vast te stellen, of
Recensie – De Gefladderde bestsellerauteur – Tilana Akker Eline’s leven verandert compleet na een ontmoeting met Kendrew, een succesvolle thrillerschrijver met een
