Op 31 maart kwam het tweede boek van Rudie Verbunt uit. Het boek draagt de titel Combitickets en is het tweede werk van de Nederlandse schrijver. Combitickets wordt omgeschreven als een brutale en muzikale coming of age over break-ups, festivals en vriendschap; een boek voor young adults die graag clichés doorbreken. Voor mij is het al even geleden dat ik in het Nederlands een boek las, dus ik was razend benieuwd naar deze!
Over wat gaat Combitickets?
Jules wordt midden in de zomervakantie gedumpt door haar vriendje. En wat doe je dan? Simpel! Veel feesten, muziek maken en ervoor zorgen dat je beroemder wordt dan je ex. Of tenminste, dat is wat ze moet doen als ze haar beste vriendin Jessie mag geloven: volgens haar zijn seks, drugs en popmuziek de beste remedie tegen liefdesverdriet. Stilaan ontdekt Jules dat zij en Jessie enorm verschillen. Is hun vriendschap sterk genoeg om die verschillen te overbruggen?
De yay’s 🙂
Ik sloeg het boek nog maar open en zag meteen een quote van de enige echt queen staan. Natuurlijk heb ik het over Taylor Swift. Don’t get sad, get even – Vigilante Shit. Nou, er werden meteen puntjes gescoord bij mij hoor! Verder helaas geen Taylor referenties, maar je duikt er wel meteen in met veel ‘klote, ‘kut’ en ‘fuck’.
Wat leuk was aan Combitickets, was de layout van het boek. Wel, de hoofdstukken eigenlijk. Elk hoofdstuk was eigenlijk een nietszeggende, doch leuke, #hashtag die tegelijk ook mooi het hoofdstuk samenvatte. En ook heel belangrijk: wie is nu geen fan van korte chapters?! Ik denk dat het langste hoofdstuk een pagina of 6 was, de rest was meestal 2 à 3 pagina’s. Zo leest een boek natuurlijk super vlot want het hele ‘one more chapter’ gedoe leidt hier natuurlijk al snel tot een hele hoop ‘more chapters’. En bij een boek dat slechts 237 pagina’s telt, ben je natuurlijk snel aan het einde. Heerlijk als een verhaal zo vlotjes leest.
De nay’s 🙁
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: als een man schrijft vanuit het perspecief van een vrouw, gaat het al vaak mis. Laat staan dat een volwassen man schrijft vanuit het perspecief van een 17 à 18-jarige meid. Ik word er volgende maand misschien wel 28, maar ik weet wel nog goed hoe het was om 17 te zijn. En ik had niet het gevoel alsof ik me herkende in de oversimplistische drama die in het boek plaatsvond. Natuurlijk zit er wel een kern van waarheid in simpele boyfriend/best friend drama in, maar om iets accurater te zijn, hadden de hoofdpersonages misschien iets jonger moeten zijn?
Ik zat ook met wat twijfels over het coming of age gebeuren. Oké, het boek gaat hierover maar ik had het gevoel dat het verhaal meer over de opstart van een muzikale carrère lag dan over break-ups en vriendschap. De focus op deze thema’s was er overduidelijk maar de rode draad door het verhaal verloor ik een beetje. Ik begrijp nu wel waarom de omschrijving werd geformuleerd als ‘muzikale coming of age’.
Ik hoopte op het einde van het boek nog een leuke twist of iets te krijgen. Maar voor een boek dat bij de omschrijving heeft staan dat het ‘clichés doorbreekt’, vond ik het einde alles behalve origineel. Ik wil natuurlijk niks spoilen voor als je het boek zelf nog gaat lezen, maar geloof me, een meer cliché einde kon ik zelf niet bedenken.
De conclusie
Young Adult boeken zijn helemaal mijn ding. Ik ben dan misschien een oudere YA, maar het blijft toch mijn guilty pleasure. Helaas kon Combitickets mij niet bekoren. Ik ben er me ook wel van bewust dat ik niet de hoofddoelgroep ben van dit verhaal ben, dus misschien dat een jonger publiek meer kan genieten van dit verhaal.
Verbunt heeft wel zeker een vlotte schrijfstijl, al moest ik er zelf wel even inkomen. Ben je zelf benieuwd naar dit boek? Combitickets is een boek dat je gemakkelijk in één dag kan uitlezen, lekker in de tuin in het zonnetje.
Combitickets van Rudie Verbunt is nu te koop.
We ontvingen een gratis exemplaar van Clavis Uitgeverij om te recenseren.
