Ik kreeg toevallig eind vorig jaar de vraag of ik boeken kon aanraden met sirenes. En ik moest daar helaas op antwoorden dat ik eigenlijk niet veel boeken ken waarin sirenes een grote rol spelen. Ik had toen wel al The Sirens van Emilia Hart op mijn radar staan, en deze kwam in februari van dit jaar eindelijk uit. De verwachtingen (en de hoop) waren dus vrij groot voor deze release. En gelukkig kan ik zeggen dat ik intens heb genoten van The Sirens. Tijd om er even dieper op in te gaan dus!
In The Sirens volgen we twee duo’s van zussen. Lucy en Jess in 1999 en 2019; Mary en Eliza in 1800. Dit betekent ook meerdere POV’s (inclusief dagboekaantekeningen), waar ik zelf een grote fan van ben. Maak je geen zorgen dat het allemaal ingewikkeld is, want dit verhaal is makkelijk te volgen ondanks de verschillende tijden en stemmen.
In een poging te ontsnappen aan een nare gebeurtenis reist Lucy naar haar zus die verhuisde naar een huis aan de zee. De stad waar haar zus nu woont, is echter berucht omdat er door de jaren heen nogal wat mannen in rook opgingen. Als Lucy er eenmaal aankomt, is Jess nergens te bekennen.
Even terug naar 1800 dan. Mary en haar zus Eliza zijn gevangenen op een boot vol vrouwen die als ‘veroordeelden’ naar New South Wales worden gestuurd. En om een of andere vreemde reden dromen zowel Lucy als Jess van deze vrouwen.
Hoewel ik in eerste instantie vooral fan was van de Lucy/Jess delen van het boek, hield ik uiteindelijk van beide verhaallijnen. Ik moest gewoon iets meer in de Mary/Eliza storyline komen denk ik. Daar duurt het ook iets langer voor er daadwerkelijk iets spannends gebeurd, waardoor het iets trager op gang kwam. De opbouw naar het einde toe was echter zo goed gedaan en ik begrijp volledig waarom beide duo’s van zussen elk hun eigen verhaallijnen kregen. Het verhaal kreeg een mooie diepgang en je krijgt als lezer de nodige achtergrond.
Dit was ook het eerste boek van Emilia dat ik las en ik moet toegeven dat haar schrijfstijl me bevalt. Ze is beschrijvend zonder overdreven gedetailleerd te zijn en schreef een meeslepend en emotioneel verhaal. De hoofdstukken waren nooit te lang en eindigden vaak op een manier waardoor je verder wilde lezen. Ik vloog dan ook door dit boek heen.
Ik heb het grootste deel van dit boek gelezen op Internationale Vrouwendag en hoewel dit niet met opzet was, was het zo toepasselijk! De verschrikkelijke gebeurtenissen die zoveel vrouwen moeten doorstaan worden in dit boek op een heel realistische manier gepresenteerd. Toch krijgen we sterke vrouwelijke personages en dat vond ik geweldig! Combineer dit met de kracht van ‘sisterbonds’ en je krijgt een zeer aangrijpend verhaal.
Ik kreeg ook het gevoel dat Emilia niet zo’n fan is van mannen, gezien hoe bijna elke man in dit verhaal zich gedraagt. Maar het is dan ook vaak een realistische weergave van onze wereld, vrees ik.
Eerlijk is eerlijk, dit boek was niet perfect. Ik bleef op het einde van de rit met enkele onbeantwoorde vragen achter. Ik had het gevoel dat er nog wat onafgemaakte dingen waren, al werden de grote verhaallijnen netjes afgerond. Omdat ik mijn recensies vrij van spoilers wil houden, kan ik ze niet opschrijven, maar wees gerust: de belangrijkste zaken werden uiteindelijk opgelost. 🙂
Maui is online marketeer en copywriter in het dagelijks leven. Na de uren kan je haar vaak op een concert vinden, waar ze ook al eens graag recenseert en/of foto’s maakt. Verder is Maui helemaal verzot op haar twee hondjes Chicca en Torva. Lezen en schrijven zit al van kleins af aan in haar bloed, vandaar dat ze ook de bloggers van So Many Pages vervoegde.
Elke maand posten wij de nieuwe Young Adult boeken waar jij naar uit kan kijken. Naar welk boek kijk jij het meest uit? Wij zetten al onze nieuwe toevoegingen voor je op een rijtje.
Op 25 maart kwam het nieuwe boek van Stefanie Sybens uit: Anonymous Confessions of a Broken Heart. Het boek verschijnt enkel in
Wat als je geen naam hebt, maar slechts een nummer? Wat als je toekomst al voor je wordt bepaalt, zonder dat je
